Sąd Najwyższy przesądził, że można przynać zadośćuczynienie za krzywdę osobom najbliżyszym poszkodowanego, który na skutek czynu niedozwolnego doznał ciężkiego i trwałego uszczerbku na zdrowiu.
Co to oznacza w paktyce? Dotychczasowa linia orzecznicza Sądu Najwyższego w sprawach dotyczacych zadośćuczynienia dla osób bliskich ofiar wypadków komunikacyjnych będzie odnosiła się również do spraw związanych z tzw. błędami lekarskimi np. przy porodzie, czy w sprawach związanych z wypadkami przy pracy. Tak więc będzie można skutecznie dochodzić roszczeń w przypadkach, w których członek rodziny na skutek nieszczęśliwego zdarzenia znajdzie się w tzw. stanie wegetatywnym. Utrzymywanie więzi rodzinnych i relacji z taką osobą jest często niemożliwe, a leczenie nie rokuje żadnej poprawy, co stanowi naruszenie dobra osobistego osób bliskich poszkodowanego. Zgodnie z art. 23 k.c. dobra osobiste człowieka, jak w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko lub pseudonim, wizerunek, tajemnica korespondencji, nietykalność mieszkania, twórczość naukowa, artystyczna, wynalazcza i racjonalizatorska, pozostają pod ochroną prawa cywilnego niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Należy w tym miejscu podkreślić, że katalog dóbr osobistych wymieniony w powyższym przepisie lokuje życie i zdrowie ludzkie na szczycie hierarchii dóbr osobistych, i to uszczerbki w tych właśnie dobrach winny być kompensowane najwyżej.
