Jak określić wysokość zadośćuczynienia?

Zasady określania wysokości zadośćuczynienia.

Czy są spisane w kodeksie cywilnym zasady określania przez sąd wysokości zadośćuczynienia?

Odpowiedź brzmi: Nie.

Należy przypomnieć, że zgodnie art.  444 §  1 k.c. W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty.

Na żądanie poszkodowanego zobowiązany do naprawienia szkody powinien wyłożyć z góry sumę potrzebną na koszty leczenia.

Jeżeli poszkodowany stał się inwalidą, także sumę potrzebną na koszty przygotowania do innego zawodu.

§  2. Jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty.

§  3. Jeżeli w chwili wydania wyroku szkody nie da się dokładnie ustalić, poszkodowanemu może być przyznana renta tymczasowa.

Art.  445 k.c. odnoszący się do samego zadośćuczynienia w §  1 tego przepisu stanowi, że W wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym, tj. art. 444 k.c., sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Czy roszczenie o zadośćuczynienie można dziedziczyć?

§  3. Roszczenie o zadośćuczynienie przechodzi na spadkobierców tylko wtedy, gdy zostało uznane na piśmie albo gdy powództwo zostało wytoczone za życia poszkodowanego.

Jakimi kryteriami kieruje się sąd przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia?

Bogate orzecznictwo sądów podpowiada w jaki sposób określić wysokość zadośćuczynienia.

I tak przykładowo w wyroku Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 30.12.2019 r., wydanego w sprawie I ACa 627/19 wskazano, że :

Sąd, określając wysokość zadośćuczynienia, winien brać pod uwagę:

• intensywność i rodzaj cierpień psychicznych
• czas ich trwania,
• nieodwracalność skutków urazu,
• wpływ na dotychczasowy sposób (styl) życia pokrzywdzonego,
• szanse na przyszłość,
• poczucie nieprzydatności społecznej,
• bezradność życiową pokrzywdzonego,
• wiek pokrzywdzonej osoby (w świetle zasad doświadczenia życiowego u osoby młodej rozległe uszkodzenie ciała powodujące istotne i trwale ograniczenie aktywności życiowej powodować będzie zazwyczaj znacznie bardziej dotkliwe cierpienia psychiczne niż u osoby w wieku podeszłym – w tym kontekście zatem istotne będzie więc to, na jakim etapie życia (rozwoju osobistego) dochodzi do uszkodzenia ciała.